Габдрахман Минский "Замана баласы"

Алты-җиде яшендәге бер кыз бала әбисе белән зур урам буйлап бара. Әбинең аякларында көч калмаган, кылтанлап атлый, ә бала, тезгенгә өйрәнмәгән яшь колындай, тыныч кына бара алмый: әле бер якка, әле икенче якка атлыга.
— Чү, ашыкма! Машинага тапталырсың.
Әбисенең мондый кисәтүе беркадәр сәер булып ишетелә балага.
— Светофорда яшел ут янса дамы?
— Тптыйм дигән машина свитахурыңа карап тормый ул.
Бала уйлый: «Светофорга да карап тормастан кеше таптый торган машина нинди була икән?» Шуны уйлый бала, ә аннары оныта. Гел берне уйларлык кынамыни бу зур урамда?! Җирдә генәме, күгенә кара син!..
— Әбием, әнә теге ак юл сузып баручы нәрсә ул?
— Рәкит.
— Ракета нинди була?
— И-и, йөдәтмәсәнә! Үскәч белерсең!
— Син үскән ич, белмисеңме?
— Безнең заманда юк иде ул.
— Ә мин беләм!
Әбисенең ачуы килә:
— Күп белсәң — тиз картаерсың!
Бала уйлый: «Кеше ничек итеп тиз картая икән?»
Аннары уйлары өзелә аның. Күзләре чабып килгән машинаны күрә.
— Әбием, әнә, нинди машина ул?
— «Победа!»—ди машиналарның барысы да «Победа» булырга тиеш дип уйлаган әбисе.
Бала сикерә-сикерә шатлана:
— Белмәдең, белмәдең! «Волга»!
Үпкәләргә җитеп турсайган әбисе үзалдына зарын сөйли:
— Белмәгәне юк, замана баласы шул...
Менә баланың күзе универмаг тәрәзәсенә төшә.
— Әбием, әнә теге әйберне беләсеңме?
Бу юлы әбисе ишетмәгәнгә салыша. Шулай да үзе, оныгына сиздермичә, күз кырыйлары белән генә тәрәзәгә карап ала. Уенчык арба түгелме соң? Бәләкәй тәгәрмәчләре бар, бавы да бар әнә. Юк, белгән-күргән әйбере түгел бу.
— Пылесос!— ди бала.
— Әйдә, кайтабыз!— ди җеннәре кузгалган әбисе.
— Юк, кайтмыйбыз, йөрибез әле.
— Көн буе сине өстерәп йөрер хәлем юк...
— Минем бар. Икебезгә дә җитә. Үзем өстерәп йөртәм. Бир, әбием, кулыңны!— ди бала.
Әбисе сүзсез кала һәм сүзсез калган арада шунысын да абайлап ала: җитәкләп барырлык кына икән шул аның хәзерге хәле.
Зур урам буйлап әбисе белән бала килә. Икесе дә — һәркайсысы үзенчә — тышкы дөньяны күзәтә. Әбинең аягында көч беткән, кылтанлый ул, хәле дә калмаган. Шуңа күрә яраткан әбисен җитәкләгән бала алдан килә.
Яшьлек шулай инде ул... алдан килә!