Ләлә Гыймадиева "Тәрбиясезләр" (хикәя)

Авыл клубында Нәҗип үзен суда йөзгән балык кебек хис итә. Ду килеп йөри, домино-шашкаларны атып-чөеп калдыра, буш урын булмаса, үзе әйтмешли, берәр «вак-төяк»не якасыннан йолкып кына ыргыта. Мәктәптә генә ул, шылт иттеңме, беләгенә кызыл бәйләгән әдәпле дежурныйлар килеп җитә. Беркөнне клубта җиденчеләр концерт куйган иде. Нәҗип алгы рәттә рәхәтләнеп көнбагыш ярып утырды. «Төкеренмә әле”, — дип кисәтүчеләргә тамчы да исе китмәде. «Ошамаса, күчеп утыр», — дип кенә җибәрде. Сәхнәгә чыккан малайларның җырлавын килештермичә, тамагын ерта-ерта: «Клуб чүпләп йөрмәгез!» — дип кычкырды. Бер кыз чыгып бик тырышып биергә тотынган иде, Нәҗип эчен тота-тота тавышланып көлде. Кызый, гарьләнеп, биеп бетермичә кереп китте. Иртәгесен Нәҗипне укытучылар бүлмәсенә чакырдылар. “Тотынырлар инде акыл өйрәтергә», — дип тиргәнә-тиргәнә керде малай.
Тик анда сүзне бүтәнчәрәк башладылар.
— Синең тавыш ярыйсы икән, әйдә, бәйрәм уңае белән концерт куярга булыш, — диделәр.
Нәҗип шаяртуларына шикләнмичә авызын ерды:
— Бик кирәге бар иде...
— Нәрсә, булдыра алмыйсыңмы? Әллә сәхнәгә чыгарга куркасыңмы?
Нәҗип тә шаккатып тормады:
— Нәрсә дип беләсез сез ул сәхнәне? Чыгармын да, керермен дә...
..Ул чагында әтәчләнгән иде дә, менә хәзер, чираты якынайган саен, йөрәге дөп-дөп тибә башлады. Клубтан чыгып качар дәрәҗәгә җитте малай. Шулай да, «ни булса, шул» дип, сәхнәгә чыкты. Аны күргәч, малайлар елмаешып алды. Нәҗип аларга ачуланып карады, җырын башлый алмый азапланды. Авызын гына ачкан иде, берәү каты итеп йөткереп куйды. Малайның тамагы кипте, күз аллары караңгылангандай булды. Ахырда, җырлый алмыйча, кулын селтәп кереп китте. Туп-туры урамга атылды, чөйдәге бүреген дә алырга онытты хәтта.
..Залдагы халыкның тәрбиясезлегенә бик тә күңеле рәнҗеде Нәҗипнең.