Сәмига Сәүбәнова “Зурколак ник елаган?”

Ерак Африка урманнарында бер фил яшәгән. Аны Озынборын дип йөрткәннәр. Филнең Зурколак исемле малае булган. Ул бик тә тынгысыз һәм шук икән. Фил хуҗасына бүрәнә ташыган. Ә Зурколак бу вакытта урманда йөргән, кошлар сайравын тыңлаган, чәчәкләр җыйган. Кич, әнисе эштән туктагач, аңа сыенып иркәләнгән, назланган. Әнисе аны үзенең борыны белән кочаклап йоклаткан. Төшендә Зурколак үзенең зур үскәнен, юан-юан бүрәнәләрне әнисе кебек күтәреп ташыганын күргән.
Зурколак бик акыллы бала булган. Урманда йөргәндә, агачларны да сындырмаган, мин зур, сез бәләкәй дип, вак бөҗәкләрне дә рәнҗетмәгән. Егылып төшкән кош балаларын озын борыны белән эләктереп ала икән дә агач башындагы ояларына менгереп куя икән.
Бервакыт фил малае адашкан. Кара урманда берүзе калгач, әле бер, әле икенче якка борылган, тик кайтыр юлны таба алмаган. Шуннан ул елап җибәргән.
Зурколакның тавышын ишетеп, барлык кошлар һәм җәнлекләр аның янына килеп җиткән.
- Борчылма, әниең энә түгел, югалмас. Без сиңа аны эзләп табарга ярдәм итәрбез! - дигән алар.
Зурколак, гәүдәгә зур булса да, бала гына икән шул.
Ул елаган да елаган. Күз яшьләре елга булып ага башлаган.
Зурколакның юкка чыгуын әнисе улының елаган тавышын ишеткәч кенә белгән. «Мин монда!» - дип кычкырырга уйлаган ул, тик тавышыннан бүтән җәнлекләр, кошлар куркыр дип, елаган тавыш ишетелгән якка барырга булган. Аның юлын елга бүлгән. Фил, елга аша чыгар өчен, күпер салырга уйлаган һәм бүрәнә ташый башлаган.
Ул арада фил янына кошлар, җәнлекләр килеп җиткән. Алар Зурколакның адашуы турында сөйләп биргәннәр.
Фил үзе салган күпер аша чыккан һәм Зурколакны эзләп тапкан. Зурколак та елаудан туктаган. Әнисен күргәч, бик шатланган шул ул.
Бу хәлдән соң Зурколак һәрвакыт әнисенең сүзен тыңлый башлаган. Урманга барасы, уйнарга чыгасы булса да, аннан рөхсәт сорый икән.