Ринат Мөхәммәдиев “Яңа елга күчтәнәч”

Шамил белән Камил - күршеләр. Яңа ел бәйрәменә күчтәнәч булсын әле дип, киттеләр болар балыкка. Шамил бабасының киез итеген, Камил әбисенең итеген киде.
Тиштеләр болар бәке. Салдылар кармакларын. Көттеләр-көттеләр - балык эләкмәде. Болар тагы көттеләр. Эләгер дип өмет иттеләр.
- Шаулашмыйк,-диде Шамил.
- Шулай шул, - диде Камил, - алайса, балык кача.
- Селкенмичә утырсак, бер эләгер, ичмаса.
Малайлар кармакларын яңадан салдылар. Салдылар да бүкән кебек катып калдылар.
Көттеләр-көттеләр - балык капмады.
- Шаулашыйк, - диде Шамил.
- Шулай шул, - диде Камил, - безнең тавышка килсеннәр. Зурысы калсын, вагы качсын.
Малайлар кармакларын яңадан салдылар, кычкырып сөйләшеп тә алдылар.
Шамил алды кармагын - ул буш чыкты. Камил алды кармагын - аның эше икеләтә "шәбрәк" булып чыкты, балыгы да юк, кармагы да.
- Мин киттем, - диде Камил, сикереп торды. Аннан лып итеп әрҗәсенә утырды.
- Мин дә, - диде Шамил, сикереп торды. Ул да лып итеп әрҗәсенә утырды.
- Капты, - диде Шамил, - бабай итеге бозга катты!
- Минеке дә капкан, - диде Камил, - әби итеге бозга каткан!
Озак маташтылар малайлар. Итекләрен йолыктылар-тарттылар, боз өстендә дүрт олтан калдырып, арып-талып өйләренә кайттылар.