Дәү апасы белән автобуста авылларына кайтып килеше иде Әнвәрнең. Көн кызу, һәммәсе дә әлсерәшеп, йокымсырап утыралар. Кинәт алгы урындыктагы кыз чәчрәп сикереп торды, кычкырып җибәрде хәтта. Янындагы олы яшьтәге бер абый авырып киткән икән. Авып ук төшкән. Пассажирлар югалып калды, ыгы-
зыгы башланды. Әнвәр сизмәде дә, дәү апасы кай арада торып киткән дә теге абыйга ашыгыч ярдәм күрсәтә башлаган. Салонга дару исе таралды. Ниһаять, киеренкелек бетте, авыру торып утырды. Дәү апасына төрле яклап рәхмәт яудырырга тотындылар. Ул исә, берни булмагандай, янәдән үз урынына килеп утырды. Әнвәр генә шактый озак тынычлана алмый азапланды. Кайтып җиткәнче дәү апасына карыйсы гына килеп торды.
—Син, дәү апа, чын батырлык эшләдең. Юкса синең врач икәнлегеңне монда берәү дә белми иде бит,— диде.
Апасы елмайды гына:
—Син бигрәк арттырып җибәрәсең инде! — диде.— Батырлык шундый була димени?!
Әледән-әле исенә төшеп тора бу хәл Әнвәрнең. «Батырлык идеме?» дип икеләнә.
Ә беркөнне ул сыйныфташы Хәмит белән тау итәгенә велосипедта йөрергә чыкты. Җир кардан арчылып килә иде инде. Нефть кудыра торган насослар тирәсеннән дә әллә ничә кат урадылар. Шулчак Хәмит, дөнья җимерелә диярсең, кычкырып җибәрде:
—Энекәем лә, нефть агып ята, үлән дә чыкмас инде монда! — Чыннан да, насосның берсеннән нефть сиптерепме-сиптерә иде.
—Әйдә, эшчеләре әнә тегендә, барып әйтик,— дип, Әнвәр җәлт кенә велосипедына менеп атланды.
Хәмит киреләнеп маташты:
—Шунда хәтлеме? Хәзер телевизордан теге кино башлана, соңга калабыз, — диде.
Шулай да иярде. Нефтьчеләр, эшнең нәрсәдә икәнлеген аңлагач, тиз генә машиналарын кабызып, шунда элдерттеләр, рәхмәт тә әйтеп тормадылар. Кайтышлый Хәмит теңкәсенә тиде Әнвәрнең:
—Акса, бер туктар иде әле. Бик зур батырлык эшләдем дип уйладыңмы инде? — диде.
Нишләп алай уйласын ди ул! Күрде, әйтте. Юкса күпме нефть тә әрәм булыр, болынлык та бозылыр иде. Батырлык шундый була димени?!
зыгы башланды. Әнвәр сизмәде дә, дәү апасы кай арада торып киткән дә теге абыйга ашыгыч ярдәм күрсәтә башлаган. Салонга дару исе таралды. Ниһаять, киеренкелек бетте, авыру торып утырды. Дәү апасына төрле яклап рәхмәт яудырырга тотындылар. Ул исә, берни булмагандай, янәдән үз урынына килеп утырды. Әнвәр генә шактый озак тынычлана алмый азапланды. Кайтып җиткәнче дәү апасына карыйсы гына килеп торды.
—Син, дәү апа, чын батырлык эшләдең. Юкса синең врач икәнлегеңне монда берәү дә белми иде бит,— диде.
Апасы елмайды гына:
—Син бигрәк арттырып җибәрәсең инде! — диде.— Батырлык шундый була димени?!
Әледән-әле исенә төшеп тора бу хәл Әнвәрнең. «Батырлык идеме?» дип икеләнә.
Ә беркөнне ул сыйныфташы Хәмит белән тау итәгенә велосипедта йөрергә чыкты. Җир кардан арчылып килә иде инде. Нефть кудыра торган насослар тирәсеннән дә әллә ничә кат урадылар. Шулчак Хәмит, дөнья җимерелә диярсең, кычкырып җибәрде:
—Энекәем лә, нефть агып ята, үлән дә чыкмас инде монда! — Чыннан да, насосның берсеннән нефть сиптерепме-сиптерә иде.
—Әйдә, эшчеләре әнә тегендә, барып әйтик,— дип, Әнвәр җәлт кенә велосипедына менеп атланды.
Хәмит киреләнеп маташты:
—Шунда хәтлеме? Хәзер телевизордан теге кино башлана, соңга калабыз, — диде.
Шулай да иярде. Нефтьчеләр, эшнең нәрсәдә икәнлеген аңлагач, тиз генә машиналарын кабызып, шунда элдерттеләр, рәхмәт тә әйтеп тормадылар. Кайтышлый Хәмит теңкәсенә тиде Әнвәрнең:
—Акса, бер туктар иде әле. Бик зур батырлык эшләдем дип уйладыңмы инде? — диде.
Нишләп алай уйласын ди ул! Күрде, әйтте. Юкса күпме нефть тә әрәм булыр, болынлык та бозылыр иде. Батырлык шундый була димени?!